• Interview

Een nieuwe ambitie

Jan Willem van Dommelen

In een paar seconden. Haar leven was letterlijk in één klap volledig gekraakt toen Froukje van haar fiets werd gereden door een automobilist die door rood reed.

In een paar seconden. Haar leven was letterlijk in één klap volledig gekraakt toen Froukje van haar fiets werd gereden door een automobilist die door rood reed. Voor de toekomst van een levenslustige studente psychologie schoof een donkere wolk van blijvend hersenletsel. De wereld om haar heen viel volledig stil. Froukje kon nauwelijks meer functioneren, laat staan studeren.

Hypergevoelig voor licht, geluid, inspanning en gesprek. Werken was geen optie meer. Hoogstens heel voorzichtig door het huis lopen en met veel rustpauzes overdag proberen iets te koken voor de avond. Kracht voor de huishouding was er niet. Haar hersenletsel was overal en allesbepalend. “Hoe bleef je in die tijd overeind?”, vraag ik 8 jaar later, nu we terugkijken.

“Ik leefde op het randje van een mentale afgrond”, zegt ze. “Zo perspectiefloos maar dankzij mijn geloof, Dirk – mijn man – en mijn familie en vrienden ben ik er nog. Ze lieten merken dat ik – ondanks alles – betekenis had. En ja, we hebben de zaak uit handen gegeven aan BVD advocaten want we wisten: ik zou nooit meer aan werk komen als gevolg van deze aanrijding”.

“Het schaderegelingstraject was voor ons heel dubbel. We wisten intuïtief dat we dit moesten doen; de verzekeraar van de aansprakelijke partij moest verantwoordelijkheid nemen. Maar, wat een zware gang! Vaak dachten we ermee te stoppen, maar BVD hield ons bij de les. Begripvol overigens, ze doen dit al tientallen jaren en weten wat het is om je zo lang tegenover artsen en schaderegelaars te moeten uitspreken. Maar het is het waard geweest. Allereerst hebben we een hele serieuze vergoeding van mijn schade ontvangen. Die geeft nu veel comfort en rust. Dat draagt erg bij aan ons gevoel van rechtvaardigheid. We konden verhuizen en ik heb op dit punt geen zorgen meer. Maar het afsluiten van de zaak heeft me ook qua gezondheid een nieuw begin opgeleverd. Ik heb – toen ik de zaak kon loslaten – kleine stapjes vooruit kunnen maken en kan voor onze dochter en ons huis zorgen. Vrijwilligerswerk gaat ook steeds beter. Het belangrijkste is dat ik geleerd heb gelukkig te zijn met kleine, het dagelijkse. Ik ben geen psycholoog geworden met een eigen praktijk. Ik ben moeder-van, vrouw-van en vriendin-van. Daarvan genieten, dat is mijn nieuwe ambitie”.

Deel dit artikel:

Jan Willem van Dommelen

Letselschadeadvocaat