Marco: "Ik heb mijn vrijheid terug"

“Het was een lange weg”, zegt Marco van den Hil als hij op zijn kantoor in Middelharnis in zijn koffie roert. “Lang, ingewikkeld en onzeker”. In 2007 kwam hij heel lelijk ten val in zijn werk als aircomonteur. Meerdere pezen werden doorgesneden. “Terwijl ik mijn handen zo nodig heb”. Zijn vakorganisatie verwees hem naar BVD-advocaten. Zelf had hij daar eerst wat aarzeling bij. Het kan iedereen toch gebeuren? Waarom is een werkgever daar nu voor aansprakelijk? Denken in schuld en boete, dat staat ver van Marco vandaan.

Tóch ben ik het gaandeweg als rechtvaardig gaan beleven dat mijn werkgever verantwoordelijkheid nam voor de schade die ik in mijn verdere toekomst zou gaan lijden. Het bleek dat in de Nederlandse situatie de werkgever voor bedrijfsongevallen vaak de verantwoordelijkheid draagt en daarvoor ook verzekerd is; omdat je voor je werkgever aan het werk bent, word je beschermd tegen dit soort situaties. “Ook wel logisch, zélf kun je die schade en dit soort risico’s nooit dragen. Ik heb daarom samen met de advocaat van BVD-advocaten gekozen om ervoor te gaan, maar dán begint het pas: de weg van aansprakelijk stellen, artsenbezoek, operaties, legio keuringen en nare discussies is – zoals ik al zei – lang. Heel lang. Ondertussen word ik iedere dag met mijn beperkingen geconfronteerd. Ondanks hersteloperaties en oefentherapie hield ik onvoldoende kracht- en grijpfunctie in mijn linkerhand. Dat is voor mijn werk nogal problematisch. Vooral het hanteren van zware airco’s ging niet meer, terwijl ik heel handig en technisch ben. Ik was voor familie en vrienden de gedroomde klusser, dat was voorgoed voorbij”.

BVD-advocaten organiseerde uiteindelijk een arbeidsdeskundigtraject om uit te vinden welke kant het op moest in mijn werk. Over de rol van BVD-advocaten ben ik tevreden; doordat je veel jaren bezig bent, heb ik met drie letselschadeadvocaten kennis gemaakt. Ik heb goede herinnering aan de altijd vrolijke Harry Blok die me hoop gaf op een eindoplossing en de precieze Barbara van Nieuw-Amerongen. Jan Willem van Dommelen heeft tenslotte het laatste hoofdstuk van de zaak gedaan: de onderhandeling over de eindregeling.

Drie jaar geleden pas – inderdaad na dertien jaar(!) – kon de zaak worden afgewikkeld voor een bedrag dat mijn verwachtingen overtrof; ik heb er mijn toekomst mee kunnen inkleuren.

Ik heb twee kantoorunits kunnen kopen waar ik huur uit ontvang en ben een koffieautomatenservice begonnen hier in het dorp: Koffieservice Flakkee. Het loopt prima. We reviseren gebruikte koffiemachines. Dat werk kan ik prima in mijn tempo doen. Het past bij me, is niet zwaar en ik kom bij mensen over de vloer. Mijn hand-handicap zit me niet in de weg. Daarnaast heb ik me toegelegd op waterontharders (www.kalklooswonen.nl). Werken doe ik overdag als eigen baas zolang me dat lukt. Ook is er weer tijd voor mijn zanghobby; ik ben tenor en zing volgende week solo in de Johannes Passion. Ik heb geen financiële zorgen. Ik heb mijn vrijheid en betekenis terug en kan er zijn voor mijn gezin.